vera
Espagnol
Étymologie
- (Orée) Du latin viria (« anneau, cercle »).
- (Arbre) Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Synonymes
Dérivés
Nom commun 2
Singulier | Pluriel |
---|---|
vera | veras |
vera \ˈbe.ɾa\ féminin
- (Botanique) Gaïac de Maracaibo, Bulnesia arborea.
Synonymes
Voir aussi
- vera sur l’encyclopédie Wikipédia (en espagnol)
Forme d’adjectif
Genre | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Masculin | vero | veros |
Féminin | vera | veras |
vera \ˈbe.ɾa\
- Féminin singulier de vero.
Références
- Real Academia Española, Diccionario de la lengua española, 23e édition → consulter cet ouvrage
Espéranto
Étymologie
- Composé de la racine ver (« vérité ») et de la finale -a (adjectif).
Adjectif
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | vera \ˈve.ra\ |
veraj \ˈve.raj\ |
Accusatif | veran \ˈve.ran\ |
verajn \ˈve.rajn\ |
vera \ˈve.ra\ composition de racines de l’Antaŭparolo
- Vrai.
- (Antaŭparolo) … ĉar, komparante la kuntekstan tradukon en la aliaj lingvoj, oni facile trovos la veran sencon de ĉiu vorto;
- … car, en comparant les traductions contextuelles dans les autres langues, on trouvera facilement le vrai sens de chaque mot;
- (Ekzercaro §24) Mi volas, ke tio, kion mi diris, estu vera (aŭ mi volas esti dirinta la veron).
- Je veux que ce que j’ai dit soit vrai (ou je veux avoir dit la vérité).
- (Antaŭparolo) … ĉar, komparante la kuntekstan tradukon en la aliaj lingvoj, oni facile trovos la veran sencon de ĉiu vorto;
Apparentés étymologiques
- vero mot-racine UV : vérité
- pour les autres apparentés, voir la fiche de vero
Prononciation
- Pays-Bas (partie continentale) (Wijchen) : écouter « vera [Prononciation ?] »
- France (Toulouse) : écouter « vera [Prononciation ?] »
Voir aussi
- vero sur l’encyclopédie Wikipédia (en espéranto)
Références
- E. Grosjean-Maupin, Plena Vortaro de Esperanto, SAT, Parizo, 1934 (selon Retavortaro)
- E. Grosjean-Maupin, Plena Vortaro de Esperanto, SAT, Parizo, 1934 (racine U.V-4OA)
- vera sur le site Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV)
- vera sur le site Reta-vortaro.de (RV)
- Composition "ver-a" présente dans l’Antaŭparolo de la Fundamento (Antaŭparolo, R1 et R2 de l’Akademio de Esperanto).
Italien
Nom commun
Singulier | Pluriel |
---|---|
vera \ˈve.ra\ |
vere \ˈve.re\ |
vera \ˈvɛ.ra\ féminin
- Alliance, bague, symbole de l’union contractée par le mariage.
Synonymes
Forme d’adjectif
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
positif | ||
Masculin | vero \ˈve.ro\ |
veri \ˈve.ri\ |
Féminin | vera \ˈve.ra\ |
vere \ˈve.re\ |
superlatif absolu | ||
Masculin | verissimo \ve.ˈris.si.mo\ |
verissimi \ve.ˈris.si.mi\ |
Féminin | verissima \ve.ˈris.si.ma\ |
verissime \ve.ˈris.si.me\ |
vera \ˈvɛ.ra\
- Féminin singulier de vero.
Voir aussi
- vera sur l’encyclopédie Wikipédia (en italien)
Islandais
Étymologie
- Du vieux norrois vera.
Dérivés
Anagrammes
Références
- Solveig Bjarnason, Parlons islandais : Langue et culture, L’Harmattan, 2016, 308 pages, ISBN 9782140012570, page 98
Vieux norrois
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Verbe
vera *\Prononciation ?\
- Être.
Conjugaison au présent : ek em (je suis), þú ert (tu es), þat er (il est), vér erum (nous sommes), þér eruð (vous êtes), þau eru (ils sont).
Variantes orthographiques
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.