capbord

Occitan

Étymologie

(XIe siècle) (→ voir cap en ancien occitan) Du latin caput.

Adjectif

Nombre Singulier Pluriel
Masculin capbord
\kabˈbur\
capbords
\kabˈburs\
Féminin capborda
\kabˈbur.ðo̞\
capbordas
\kabˈbur.ðo̞s\

capbord \kabˈbur\ (graphie normalisée)

  1. Idiot, imbécile.
    • Que capbord !
      Quel idiot !
    • Qual, vertadièrament, seriá pro capbord o innocent, per venir atacar Cap Negre e son armada dins son castèl de Miramont ?  (Robèrt Martí, Lo Balestrièr de Miramont, 2006)
      Qui, vraiment, serait assez idiot ou innocent, pour venir attaquer Cap Negre et son armée dans son château de Miramont ?[1]
    • Se devián mai que mai demandar s’èra pas un pauc capbord.  (Sèrgi Viaule, Escorregudas en Albigés, 2012)
      On devait de plus en plus se demander s’il n’était pas un peu fou.[1]

Synonymes

Nom commun 1

Singulier Pluriel
capbord
\kabˈbur\
capbords
\kabˈburs\

capbord \kabˈbur\ masculin (pour une femme, on dit : capborda) (graphie normalisée)

  1. Idiot, imbécile.
    • A sos uèlhs passi almens per un original, se que non per un capbord.  (Sèrgi Viaule, Escorregudas en Albigés, 2012)
      À ses yeux, je passe au moins pour un original, sinon pour un idiot.[1]

Dérivés

Nom commun 2

Singulier Pluriel
capbord
\kabˈbur\
capbords
\kabˈburs\

capbord \kabˈbur\ masculin (graphie normalisée)

  1. Mouton qui a le tournis.

Dérivés dans d’autres langues

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.