raucus
Latin
Étymologie
Adjectif
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | raucus | raucă | raucum | raucī | raucae | raucă |
Vocatif | rauce | raucă | raucum | raucī | raucae | raucă |
Accusatif | raucum | raucăm | raucum | raucōs | raucās | raucă |
Génitif | raucī | raucae | raucī | raucōrŭm | raucārŭm | raucōrŭm |
Datif | raucō | raucae | raucō | raucīs | raucīs | raucīs |
Ablatif | raucō | raucā | raucō | raucīs | raucīs | raucīs |
raucus
- Rauque, enroué.
amnis rauca sonans
— (Virgile, En. 9. 125)- Le fleuve au murmure rauque.
rauca tussis
— (Lucrèce, 6. 1189)- Toux rauque, caverneuse.
rumor raucus factus
— (Cicéron, Fam. 9. 2. 5)- La rumeur qui s'assourdit, qui s'éteint.
Dérivés
- irraucus (« enroué »)
- raucē (« d'une voix rauque »)
- raucidulus (« quelque peu enroué »)
- subraucus (« un peu enroué »)
- raucesco (« s'enrouer »)
- raucio, raucor (« être enroué »)
- irraucesco, irraucio (« s'enrouer »)
- raucedo, raucitas (« son rauque ; enrouement ; ronflement »)
- raucisonus (« qui a un son rauque »)
- rauco (« ronfler »)
Références
- « raucus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.