masc
Occitan
Étymologie
- (Nom commun 1) Du latin magus tiré du grec ancien μαγος.
- (Nom commun 2) Dérive du latin masticare.
Nom commun 1
Singulier | Pluriel |
---|---|
masc \ˈmas.ko̯\ |
masques \ˈmas.kes\ |
masc \ˈmask\ masculin (graphie normalisée) (pour une femme, on dit : masca)
Vocabulaire apparenté par le sens
- mascariá (« sorcellerie »)
- masquet (« petit sorcier »)
- masquejar (« roder la nuit à la manière des sorciers »)
- masquejaire (« celui qui rode la nuit »)
Nom commun 2
Singulier | Pluriel |
---|---|
masc \ˈmas.ko̯\ |
masques \ˈmas.kes\ |
masc \ˈmask\ masculin (graphie normalisée)
- (Gascon) Nourriture autre que le pain.
Prononciation
- Béarn (Occitanie) : écouter « masc [ˈmask] »
Références
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001, ISBN 978-2-85910-300-7 → Consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
- Patric Guilhemjoan, Elisa Harrer Diccionnari Occitan / Francés (Gasconha), 3 tòmes (A-D ISBN 978-2-86866-159-3, E-N ISBN 978-2-86866-160-9, O-Z ISBN 978-2-86866-161-6), Per Noste, 2020
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.