karhu
Finnois
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
Déclinaison
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | karhu | karhut |
Génitif | karhun | karhujen |
Partitif | karhua | karhuja |
Accusatif | karhu [1] karhun [2] |
karhut |
Inessif | karhussa | karhuissa |
Élatif | karhusta | karhuista |
Illatif | karhuun | karhuihin |
Adessif | karhulla | karhuilla |
Ablatif | karhulta | karhuilta |
Allatif | karhulle | karhuille |
Essif | karhuna | karhuina |
Translatif | karhuksi | karhuiksi |
Abessif | karhutta | karhuitta |
Instructif | — | karhuin |
Comitatif | — | karhuine- [3] |
Notes [1] [2] [3]
|
Avec suffixes possessifs |
Singulier | Pluriel |
---|---|---|
1re personne | karhuni | karhumme |
2e personne | karhusi | karhunne |
3e personne | karhunsa |
karhu \ˈkɑr.hu\
Synonymes
Ourse :
- kontio
- mesikämmen
- otso
Mâle :
- uroskarhu
Femelle :
- naaraskarhu
Petit :
- karhunpoikanen, nalle
Dérivés
- karhukainen — tardigrade
- karhuta — taper de l’argent à quelqu’un
Prononciation
- (Région à préciser) : écouter « karhu [ˈkɑr.hu] »
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.